In Thom Kubli's "Black Hole Horizon" glijdt een stroom bellen uit een reeks van drie grote zwarte hoorns.Met de vibratie van de hoorns die vloeibare zeep tot smachtende bellen karnen, neemt het geluid voor een kort moment een driedimensionale vorm aan.De bubbels drijven en geven een regenboogglans af, totdat ze uiteindelijk, zoals alle bubbels, knappen.Kubli, een bezoekende kunstenaar van het MIT Center for Art, Science and Technology (CAST), is gefascineerd door wat hij speculatieve machines noemt, fantastische apparaten waarvan de functie meer metafysisch dan utilitair is.Dit zijn machines, zoals 'Black Hole Horizon', waarvan het primaire product een soort existentieel wonder is.Het zijn machines, zoals Leonardo da Vinci's vroege schetsen van vliegende constructies, die de basisveronderstellingen - zoals de zwaartekracht - van de wereld waarin we leven in twijfel trekken.In 2016 ontmoette Hiroshi Ishii, Jerome B. Wiesner hoogleraar Media Arts and Sciences, "Black Hole Horizon" op Ars Electronica, het elektronische kunstfestival waarvan het thema "Radical Atoms" werd geïnspireerd door zijn baanbrekende werk op mens-machine-interfaces.Daarna nodigde Ishii Kubli uit om de krachten te bundelen met leden van de Tangible Media Group, het onderzoeksteam dat hij leidt bij het MIT Media Lab, in een samenwerking die wordt gesponsord door CAST.Samen werken ze nu aan een nieuwe speculatieve machine: een 3D-printer die ultralichte zwevende sculpturen kan maken.Wat Kubli zich voorstelt, is een zwevende choreografie, de sculpturen die naar boven drijven en worden gevangen in een thermische stroom, langzaam circulerend in dromerige kinesis voordat ze uiteindelijk terugvallen op de aarde.“Het was eigenlijk maar een simpele vraag”, zegt onderzoeksmedewerker Josh Van Zak MAS '19.“Kun je dingen laten drijven die nieuwe geometrieën aannemen en nieuwe eigenschappen hebben?En wat is de fabricagetechnologie die je daarvoor nodig hebt?”De afgelopen maanden hebben Kubli en de Tangible Media Group prototypes gemaakt van verschillende fabricagetechnieken en geëxperimenteerd met materialen - van suiker tot glas tot aerogels - die dun en licht genoeg zijn om helium vast te houden, en toch ook stijf genoeg om vormen ver complexer dan een gewone ballon.“Niemand heeft ooit een machine gemaakt die een drijvend object produceert.Dus vanuit wetenschappelijk of technisch oogpunt is het echt interessant en zeer uitdagend', zegt Kyung Yun Choi, hoofdonderzoeker van het 'Orbiting'-project in Tangible Media Group.Het eindproduct zal een luchtarchief zijn van symbolen die verwijzen naar de culturele en technologische prestaties van de mensheid: een Brancusi-sculptuur, Star Trek's USS Enterprise, de eerste Commodore-computer.Terwijl "Black Hole Horizon" de abstracte vormen van zeepbellen verkende, betrekt het "Orbiting"-project het potentieel van de representatieve figuur.Doelbewust subjectief en divers, de installatie is verwant aan een Europese wunderkammer, de encyclopedische rariteitenkabinetten die de precedenten waren voor het moderne museum.Net als de wunderkammer, waarvan de letterlijke vertaling 'wonderkamer' is, is 'Orbiting' ontworpen om een ​​gevoel van ontzagwekkende onzekerheid te geven."Wij bij MIT doen zeer wetenschappelijk, analytisch en pragmatisch werk", zegt Ishii, "maar ik ben er ook sterk van overtuigd dat het artistieke, ook poëtische, aspect erg belangrijk is om mensen te inspireren.""Een baan om de aarde" is zowel een technische als een conceptuele uitdaging: als ze eenmaal in zwevende vorm zijn gerepliceerd en vrij zijn van de wetten van de zwaartekracht, hoe zal de betekenis van de objecten dan veranderen?We associëren zweven met extreme vrijheid, een bevrijding van de normale regels die ons leven op aarde domineren - de verleidelijke mogelijkheid van transcendentie.Het idee van gewichtloosheid, beweert Kubli, speelt in op een diep menselijk verlangen.De droom van vliegen wordt immers weerspiegeld in verhalen en mythen over de hele wereld.Tegelijkertijd is onze atmosfeer nu ook bevolkt met ruimteafval, het puin van oude satellieten en de fragmenten van gebruikte raketten.De installatie, zegt Kubli, "speelt op een ambigue manier met dit beeld van een afvalvortex in het Pantheon."Kunst in het tijdperk van 3D-reproductieZowel Kubli als de Tangible Media Group delen een interesse in hoe berekeningen en digitale informatie objecten in realtime kunnen transformeren.Net zoals eerdere reproductietechnologieën een revolutie teweegbrachten in de distributie van afbeeldingen, geluiden en teksten, en ons leidden naar een tijdperk van eindeloos remixen en samplen, zullen 3D-fabricagetechnieken de materiële wereld reconstrueren.'We kunnen deze beker pakken,' zegt Kubli, terwijl hij naar zijn koffiekopje gebaart, 'en we scannen hem en zetten hem om in de digitale wereld op elke gewenste manier.We kunnen het schalen, we kunnen het verschillende eigenschappen geven, er een heel mooie middeleeuwse beker van maken, of het veranderen op elke manier die we willen.Er zijn geen beperkingen in hoe we objecten kunnen manipuleren.”De samenwerking met Kubli, gesponsord door CAST, heeft de Tangible Media Group ertoe aangezet nieuwe vragen te stellen die niet gebonden zijn aan de traditionele conventies van het wetenschappelijke proces."Het was niet echt nodig om deze vragen als ingenieur, als wetenschapper, na te streven, totdat een kunstenaar langskomt en die onderzoekslijn creëert", zegt Van Zak over het project."Kunnen we de grenzen verleggen van wat mensen kunnen doen vanuit onze positie als mensen die slechts een ruimte op aarde innemen?"Wat Kubli aantrekt, is het verrassingselement - de onverwachte effecten die kunnen ontstaan ​​uit complexe systemen, in de relatie tussen ongelijksoortige onderdelen.Zelfs de reactie van het publiek is een onbekende variabele die een kunstwerk nieuwe diepte kan geven.Als muzikant zijn zijn werken lange tijd gevormd door de vluchtigheid van geluid.Wat hem interesseert is het vluchtige en contingente.“Ik denk dat het geluid nog steeds verborgen zit in dit soort ronddraaiende bewegingen.Het gaat nog steeds om beweging, het gaat om choreografie.En hoewel het tot nu toe het stilste stuk is dat ik ooit heb gemaakt, is het er nog steeds als een concept, zoals oscillatie, rotatie.”Voor Kubli is de toestand van gewichtloosheid een toestand van verlies - wat ooit gewicht had, doet dat niet meer - maar een toestand die ook de mogelijkheid biedt om de wereld opnieuw te configureren.De luchtdimensie introduceert een nieuw perspectief voor het interpreteren van de objecten die we dachten te kennen."Je moet de stukjes oppakken en kijken hoe je nieuwe relaties met hen aangaat", zegt hij.“Wat voor kwaliteit ze ook aanhouden.Zelfs als het op een bepaalde manier superleeg of zinloos is, kun je nog steeds een nieuwe choreografie maken en er iets moois van maken.”Hiroshi Ishii is de wetenschappelijke leider voor 'Orbiting'.Bezoekende kunstenaar Thom Kubli zorgt voor artistiek concept en onderzoek.Kyung Yun Choi, Joseph Kennedy en Hila Mor zijn verantwoordelijk voor het machineontwerp.Ben Miller, Valentina Sumini, Michael Tarkanian en Joshua Jordan Van Zak onderzoeksmateriaal.De tentoonstelling is ontworpen door Paula Aguilera, Kyung Yun Choi, Katherine Higgins, Joseph Kennedy en Joshua Jordan Van Zak.Jimmy Day produceerde de embedded video.Het team "Orbiting" erkent ook Martin Sulzer, Joseph Kennedy, Deema Qashat, Katherine Higgins, Heidi Erickson, Leah Talatinian, Janine Liberty, Harry Bachrach, William McKenna, João Henrique Wilbert, Alexandre Mballa-Ekobena, Brandyn Callahan, Phirak Suon, Lorna Gibson, Jeffrey Hoffman, Krystyn Van Vliet, Skylar Tibbits, Leila Kinney, Stacy DeBartolo en Lydia Brosnahan voor hun advies en bijdragen.Deze website wordt beheerd door het MIT News Office, onderdeel van het MIT Office of Communications.Massachusetts Institute of Technology 77 Massachusetts Avenue, Cambridge, MA, VS